رسانه؛ سواد رسانه‌ای

آنجه از سواد رسانه‌ای باید بخوانیم و بدانیم.

رسانه؛ سواد رسانه‌ای

آنجه از سواد رسانه‌ای باید بخوانیم و بدانیم.

۱۱ مطلب در فروردين ۱۴۰۲ ثبت شده است

معرفی فیلم سینمایی شبکه

دوشنبه, ۱۴ فروردين ۱۴۰۲، ۰۷:۳۵ ب.ظ | سادات هاله پورصالحی | ۱ نظر

به نام خداوند بخشنده مهربان

(بخش اول)

نام فیلم: شبکه Network 

محصول کشور آمریکا؛ سال ۱۹۷۶ میلادی 

کارگردان: سیدنی لومت

فیلمنامه: پدی چایفسکی

بازیگران: پیتر فینچ، فی داناوی،

ویلیام هولان، رابرت دووال،

بیاتریس استرایت، ند بیتی،

ویسلی دیود، کونچتا فرل.

ژانر: درام

مدت زمان: ۱۲۱ دقیقه 

محصول کشور: آمریکا - زبان انگلیسی

جوایز: نامزد ٩ جایزه اسکار

دریافت ۴ اسکار؛

بهترین بازیگر نقش اول مرد،

بهترین بازیگر نقش اول زن،

بهترین بازیگر نقش مکمل زن،

بهترین نویسندگی.

کسب چهار جایزه گلدن‌گلوب و جایزه بفتا

تهیه‌کنندگان: هاوارد گاتفرد - فرد سی.کاروسو

راوی: ویلی ریچاردسن

موسیقی: الیوت لورنس

فیلمبردار: اوون رویزمن

تدوین: الن هایم

شرکت تولیدکننده: مترو گلدوین مایر / یونایتد آرتیستس

توزیع‌کننده فیلم: یونایتد آرتیستس

(تاریخ‌ انتشار ۲۷ نوامبر ۱۹۷۶)

هزینه فیلم:    ۳٬۸ میلیون دلار

فروش گیشه: ۲۳٬۶۸۹٬۸۷۷ دلار

 

زوایای فیلم "شبکه" در یک نگاه کلی:

۱. آنچه در تلویزیون به‌عنوان واقعیت عرضه می‌شود، چیزی جز یک سناریو برای جلب تماشاگر، سودآوری، جلب آگهی و اغوا و فریب نیست تا آنجا که مدیران با خشونت در مسیر فریب و ایجاد تفکر جدید پیش می‌روند.

۲. تلویزیون ارزش‌ها را سطحی توصیف می‌کند و القای ایدئولوژی می‌نماید.

۳. رسانه‌ها به‌خصوص تلویزیون به‌صورت کالا و سرگرمی، مروج ارزش‌های سرمایه‌داری آمریکا و منافع کمپانی‌ها و امپریالیسم هستند. شبکه‌های تلویزیون آمریکا، ماهیتی بازرگانی و تجاری دارند و در پی سود هستند.

۴. با افزایش تعداد تماشاگران، قیمت آگهی تلویزیون بالا می‌رود.

۵. در دهه هفتاد، آثار فراوانی به‌وجود آمد که به افشای زدوبند، فساد و روابط غیراخلاقی انسان‌ها می‌پرداخت. لومت در شبکه می‌کوشد اثبات کند که فرهنگ به مثابه یک کالا مورد دادوستد و تحت تاثیر مناسبات سرمایه‌داری قرار می‌گیرد و ابزاری می‌شود برای جلب سود بیشتر؛ تا آن‌جایی که "خبر" که قابل اعتمادترین پیام مستند رسانه‌ای است، به وسیله‌ای برای سرگرمی بدل می‌شود.

فیلم شبکه به بهترین شکل، تلویزیون، شبکه‌های ارتباطی و ماهیت آزادی بیان را نشان می‌دهد. فیلم وجوه گوناگونی از تباهی فرهنگ را به‌وسیله وسایل ارتباط جمعی، به تصویر می‌کشد:

- همسان‌سازی توده

- سطحی کردن و تنزل فرهنگ

- فقدان وجدان و اخلاق‌مداری

- تبدیل بیان وقایع به شو و نمایش برای ایجاد سرگرمی

"شبکه" فیلمی سرشار از انگاره‌ها و نمادهای انتقادی علیه افسانه آزادی و حقیقت‌پژوهی نهادهای دموکراتیک جامعه آمریکایی است.

 

با احترام - پورصالحی